Spotkanie z konferencją
Na wczorajszym spotkaniu wspólnotowym działo się wiele…. Po modlitwie do Ducha św i Uwielbieniu nasza koleżanka Halinka przeprowadziła wśród nas zadanie domowe z kursu Szkoły Animatora dotyczące poznania swojego sposobu dzielenia się z innymi… – sposobu komunikacji werbalnej. Każdy z nas mógł przekonać się czy lepiej jest mu mówić czy słuchać.
Po tych ćwiczeniach ksiądz Tomasz – opiekun wspólnoty przedstawił nam krótką konferencję – wykład na temat rozeznawania duchów. Powiedział m.in. że człowiek przynależy do świata duchów, że mówiąc o człowieku można powiedzieć że „składa się” on z ciała, duszy i ducha.Ciało jest wyrazem tego co jest w duchu. Duch jest osobą (wł. patrz Duch Święty też jest osobą – trzecią w Trójcy). Duch jest dobry i zły. Dobre rozeznawanie związane jest z dobrym (głębokim) życiem duchowym. Działanie duchów zależy od stanu człowieka.
Nasze rozeznawanie duchów powinno opierać się na wskazaniach np. św. Ignacego. Opiera się ono na 14 zasadach:
- Jeśli idziemy w naszym życiu „od grzechu ciężkiego do grzechu ciężkiego to zły duch napędza nasze poczynania coraz mocnej (mówi- a sprawdź jeszcze to, jeszcze tamto), a dobry duch gasi radość, entuzjazm, zasmuca. (przychodzi smutek, refleksja,)
- Odwrotność do punktu pierwszego -jeśli wychodzimy z grzechu dobry duch pomaga nam podsuwa pozytywne myśli, dodaje siły a zły – gasi entuzjazm, mówi „daj spokój przecież nie zostawisz tego co zrobiłeś tak po prostu”…
- Stan pocieszenia – stan po entuzjazmu po „bożym wydarzeniu” – fascynacja Bogiem, łzy pocieszenia duchowego…..- prawie zawsze jest to działanie ducha dobrego.
- Strapienie duchowe – to stan porzucenia duchowego, stan próby, stan duchowych ciemności, podobnie jak „Noc ciemna” św. Jana od Krzyża… – jest dłuższym strapieniem. Strapienie prawie zawsze nie jest od Ducha świętego.
- Zły duch podpowiada żeby w ogóle zostawić Boga, zostawić modlitwę , odejść od krzyża, „bo co zrobisz jak Bóg nałoży na ciebie krzyż – dasz radę?”, „nie żegnaj się bo sprowadzisz na siebie krzyż”. Często jest to w momencie strapienia. Zły przedstawia tak zwany demoniczny obraz Boga.
- Zmienić własne postępowanie – działać przeciw strapieniu . Działać kontra. Prosty przykład – Nie mam siły się dziś pomodlić – jestem zmęczony – nie, mimo tego muszę klęknąć i się pomodlić.
- Bóg dopuszczając strapienie wystawia nas na próbę . dzieje się tak np. gdy jestem pewien siebie, wtedy przychodzi strapienie – uczy ono pokory.
- Gdy przyjdzie strapienie musimy trwać w cierpliwości i mamy mieć na myśli że tak jak po burzy jest słońce tak też przyjdzie pocieszenie. Bóg nie dopuszcza strapienia aby nas przygnieść że nie możemy powstać . Zawsze daje nam tyle ile możemy unieść.
- Przyczynami strapienia są: lenistwo, niedbałość, brak stałości w poczynaniach do Boga, doznanie że sami z siebie nic uczynić nie możemy.
- Jeśli ogarnie mnie pociecha muszę myśleć jak będę przeżywał strapienie. Dziękować Bogu.
- Kto trwa w pocieszeniu musi uniżyć się i upokorzyć i zdać sobie sprawę jak mało może bez bożej łaski. Bóg pysznym się sprzeciwia a pokornym daje łaskę 1P 5, 5
- Nieustraszenie odpierać ataki, stawiać opór, nie poddawać się , nie ulegać.
- Nieprzyjaciel jak uwodziciel, który chce być ukryty, być nieujawniony. Zły jest zawsze w cieniu, nie pokazuje się z ofiarą, (nie mów nikomu, to nasza tajemnica itp…)
- Nieprzyjaciel jak dowódca który chce zdobyć , krąży i atakuje tam gdzie jest najsłabszy punkt. A tym punktem są nasze zranienia, słabości.
Przepraszam za to że może czasami napisałem nie wprost czasami własne myśli (opierałem się o własne notatki) ale uważam, że temat warty zamieszczenia na naszej stronie chociażby dla Tych z Was którzy nie mogli być na spotkaniu wczorajszym, a Tym którzy byli posłuży może do spotkania się jeszcze raz z tematyka. Polecana książka Józef Augustyn – Rozeznawanie duchowe.
DD
